مرد این روزها

ان شا ء الله 1001 مثبت به نیت ابجد اسم "رضا = 1001" تا روز تولد آقا

"آب ،آتش ، خاک،هوا"

حسیــن جان!

ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻨﺼﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ : آب-آتش-خاک-هوا

آبـــی کـه ﺍﺯ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﻎ ﮐﺮﺩﻧﺪ

آتشی ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﻤﻪ ﮔﺎﻫﺖ ﺍﻓﺘﺎﺩ

خاکی ﮐﻪ ﺷﺪ ﺳﺠﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﻭ ﻃﺒﯿﺐ ﺩﺭﺩﻫﺎ

ﻭهــوائـی که عمریست افتاده بر دلها

ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺍﯾﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ: کـربـــلا

"✦ غـــــــربتش چـــــــــون شمــــــــع آبـــــــم می ­کند...

صدای گریـــ ه می آید!..

صــــدای ضجـــ ه ی فرشتگان!

ای بقیع!

دوباره درخاک توخورشیدی خواهد دمید وستاره ای بـــ ه آسمــــــان خواهــــد شتافت!








شهــــــــادت امامــ  صـــــــــــادق(ع) تسلیت...

...

از صفای ضــــــریح دم نزنید

حرفـــــــی از بیـــــــرق و علـــــــــم نزنید

گـــــریــ ه های بلند ممنـــــــوع است

روضـــــه که هیچ سینـــــه هم نزنید

کــــــربلا رفتـــه ها کنار بقیــــــع

حرفــــــی از صحــــن و از حـــــــرم نزنید

"دوره آخر الزمان..."

من در شهری زندگی میکنم که...

مرگ بر آمریکا میگویند ولی آرزویشان این است که آمریکا را حداقل یکبارببینند..!!

شهری که مردم برای بالا رفتن پا بر سر هم میگذارند..!!

شهری که با یک تغییر در وضعیت دلار هیچ کس به دیگری رحم نکرد..!!
...

من در شهری زندگی میکنم که مردمش حرف بی بی سی انگلیس را...

از مراجع تقلید بیشتر قبول دارند...

   و من در شهری زندگی میکنم که بد حجابی نشانه روشنفکریست...!!

"خدا"

نصیحت

"از مهدی چه خبر"

هیچ داری از دل مهدی خبر؟

گریه های هر شبش را تا سحر؟

او که ارباب تمام عالم است،

من بمیرم،

سر به زانوی غم است،

شیعیان!

مهدی غریب و بی کس است،

جان مولا معصیت دیگر بس است،

شیعیان!

بس نیست غفلت هایمان؟

غربت وتنهایی مولایمان؟

ما عبید و عبد دنیا گشته ایم،

غافل از مهدی زهرا گشته ایم،

من که دارم ادعای شیعه گی،

چه بگویم من به جز شرمندگی...؟

(( اللهم عجل لولیک الفرج ))

"....ما امانتداریم....."

آنها چفیه داشتند...... من چادر دارم

آنان چفیه می بستند تا بسیجی وار بجنگند...من چادر می پوشم تا زهرایی زندگی کنم...

آنان چفیه را خیس می کردند تا نَفَس هایشان آلوده ی شیمیایی نشود...من چادر می پوشم تا از نفَس های آلوده دور بمانم...

آنان موقع نماز شب با چفیه صورت خود را می پوشاندند تا شناسایی نشوند...من چادر می پوشم تا از نگاه های حرام پوشیده باشم...

آنان چفیه را سجاده می کردند وبه خدا می رسیدند ...من با چادرم نماز می خوانم تا به خدا برسم...

آنان با چفیه زخم هایشان را می بستند ...من وقتی چادر ی می بینم یاد زخم پهلوی مادرم می افتم...

آنان سرخی خونشان را به سیاهی چادرم امانت داده اند... من چادرسیاهم را محکم می پوشم تا امانتدار خوبی برای آنان باشم...

.